Dlatego słoneczniki, słoneczniczki, heliotropy w łacińskiej nazwie mają słowo helio. Wszystkie one są związane ze słońcem bowiem zakwitają wtedy, gdy słońce na niebie świeci w pełnej okazałości od rana do wieczora. Słoneczne imiona nadano również im dlatego, że wyglądem przypominają słoneczko.
Doskonałym przykładem do omówienia przy tej okazji jest Słonecznik roczny (Helianthus annuus). Kojarzyć się on może zwykle z wiejskimi ogródkami. Jego nasiona dostarczają jadalnego oleju, więc w krajach o cieplejszym klimacie uprawiana jest jako roślina użytkowa. Słoneczniki roczne sieje się bezpośrednio do gruntu w kwietniu lub w maju. Wymaga gleby żyznej, przepuszczalnej, ale niezbyt wilgotnej. Stanowisko powinno być ciepłe i bardzo słoneczne. Z wysianych nasion wyrastają całkiem spore rośliny, które w zależności od odmiany osiągają od 60 cm do 2m wysokości.
Jeśli chcemy je umieścić na rabacie to musimy zrobić spory zapas miejsca dla każdego z nich. Nie ze wszystkich nasion coś wyrośnie, więc najlepiej punktowo wsadzać po 3-4 nasiona a jak rośliny wzejdą pozostawić tylko tą największą i najsilniejszą. Słoneczniki roczne można spotkać w kolorze żółtej, rdzawej oraz czerwonobrązowej.
W okresie wegetacji można je zasilić odpowiednią mieszanką nawozów.