Szwedzki uczony Linneusz nadał mu wdzięczną łacińską nazwę Helenium na cześć pięknej Heleny Trojańskiej. Jest byliną z rodziny złożonych. Dorasta do wysokości 1,5-2 m o wzniesionej, sztywnej łodydze. Liście są lancetowate do lekko jajowatych o podłużnym kształcie i ząbkowanych brzegach. Koszyczki kwiatowe osiągające do 5 cm średnicy w kolorze od żółtego do czerwono-brunatnego. Dzielżan jesienny kwitnie od lipca do sierpnia. Przycinając jednak w maju wierzchołki pędów uzyskamy silniejsze rozgałęzienie pędów kwiatowych i opóźnimy tym samym kwitnienie o dwa do trzech tygodni.
Wysiewamy nasiona w maju lub czerwcu do przygotowanych rozsadników lub inspektu, a na miejsce stałe przenosimy w sierpniu lub wrześniu. Wysiewając jednak z nasion uzyskujemy niejednolity wartościowo materiał nasadzeniowy. Równie skuteczne i szybsze uzyskanie nasadzeń dzielżanu jest przez oddzielenie wiosną młodych sadzonek tworzących się wokół zeszłorocznego pędu. Jest to roślina wieloletnia, dobrze rosnąca na każdej glebie. Nie przepada za silnie podmokłymi oraz bardzo piaszczystymi glebami. Zdecydowanie lepiej rośnie, a co za tym idzie, również nektaruje i pyli na stanowiskach słonecznych lub lekko tylko zacienionych.
Dzielżan jesienny trzeba podlewać
Jest rośliną mało odporna na suszę i dlatego w upalne lata trzeba pamiętać jej o regularnym podlewaniu. Nie jest też to roślina w pełni odporna na mróz w naszych warunkach klimatycznych, dlatego też po przycięciu jesiennym w połowie wysokości wskazane jest okryć miejsce stałego wzrostu, co zdecydowanie ułatwia przetrwanie oraz rozwój wiosenny rośliny. Wpłynie to korzystnie na przyrost młodych sadzonek wokół starego pędu.